امروز در
پاکت می نویسم:
قانون نیست که هر روزِ خدا خوب شود!
ایده آلی در این دنیا وجود ندارد؛ فقط حداقل و حداکثرها هستند،
که به زندگی ما کم و کیف می بخشند.
همان نظریه نسبیت
انیشتین در فیزیک دنیوی!
نه اتفاقی صد درصد خوب است و نه مطلقا بد .
رد یا پذیرش این موضوع روی قلمِ نقادانه امشبم نیست .
نه فایده ای دارد، آوردنِ دلیلی برای اثبات آن،
نه میتوان منفعتی از رد آن برد؛
واقعیتی است که حاکم شده و اعتراض به آن در دادگاه این دنیا جوابی جز "اعتراض وارد نیست" ندارد.
به تجربه، بارها دیده و چشیده ام که اگر جامِ شرابِ ایده آلی را بچشیم؛
سخت مست خیالات و توهمات کمال گرایانه ای می شویم که،
راهی جز انحطاط و سردرگمی و البته کمی پیش روی در فساد فکری(!) برایمان نمی ماند.
بگذریم .
فراموش کردم که چه در ذهن داشتم .
انسان هر چه باشد بهتر است، خودش باشد.
نقطه بر خط خطی های فکریِ امشبم می گذارم، صحبت هایم کاملا ناتمام ماند،
این یادداشت به سرانجام نرسید، به قول معروف صحبت هایم فراموش شد،
تلخ بود و تلخ کامی را باید زود از یاد برد .
"امیرمحمدحسینی"
درباره این سایت